Definitie van gecoördineerd gebed

Een gecoördineerde zin is een soort samengestelde zin, dat wil zeggen zinnen die uit twee of meer werkwoordsvormen bestaan ​​(die met slechts één werkwoord zijn de gebeden gemakkelijk).

Er zijn drie soorten samengestelde zinnen: gecoördineerd, ondergeschikt en naast elkaar.

Gecoördineerde zinnen zijn zinnen waarvan de delen die ze vormen hetzelfde syntactische niveau hebben. Met andere woorden, elke voorstel het is onafhankelijk en niet van elkaar afhankelijk. Op deze manier is elke propositie of een deel van de zin op zichzelf logisch. Is omstandigheid is exclusief voor gecoördineerde zinnen en komt niet voor bij ondergeschikte of naast elkaar geplaatste zinnen, waarbij sprake is van een relatie van afhankelijkheid van de proposities die deel uitmaken van de zin.

In alle coördinaatzinnen zijn er enkele verbindingselementen, ook wel bekend als links. De meest bekende deeltjes of schakels zijn: en, o, noch, e, maar, hoewel, meer, echter, etc.

Klassen van gecoördineerde zinnen

Afhankelijk van het type nexus dat hen of hun betekenisDeze zinnen kunnen als volgt worden onderverdeeld: copulatief, disjunctief, adversatief, distributief en verklarend.

- Copulatieve zinnen zijn zinnen die de som of vereniging van twee delen in positieve of negatieve zin uitdrukken. Als we zeggen "Mijn vriend hij is lang en mijn nicht is ook lang "het zou een positieve verbintenis zijn. Integendeel, "Noch mijn vriend zingt, noch mijn tante danst" zou een voorbeeld zijn van vereniging in negatieve zin.

- Disjunctieve zinnen zijn zinnen die twee of meer mogelijkheden bieden. Een voorbeeld is het volgende: "Je komt hier of je kunt maar beter gaan."

- De adversatieve zinnen zijn die zinnen die een tegenstelling vertonen in de betekenis van de proposities die ze vormen en hun karakteristieke verband is slechts. Laten we twee eenvoudige voorbeelden nemen: "Hij houdt van fietsen, maar hij kan het niet vaak doen", "Ik wil hem schrijven, maar ik kom er niet uit" (in dit geval is de link meer een meer gecultiveerde manier dan maar).

- De distributieve zinnen vormen een ongehinderde afwisseling ("Sommigen komen, anderen gaan" of "Wel ga met mij mee, nou ga niet, je zult een geweldige tijd hebben").

- Verklarende zinnen zijn zinnen waarin de ene propositie de betekenis van de andere uitlegt. Als we zeggen: "Hij is laat opgestaan, dat wil zeggen, hij is niet vroeg opgestaan", dan is er een deel van de zin dat dient als verduidelijking uit een andere zinsbouw.