Τι είναι το ποδήλατο;

Στο ποδήλατο, υπάρχουν αρχαιολογικά υπολείμματα αντικειμένων με δύο γραμμικούς τροχούς στην Αίγυπτο και την Κίνα, αλλά η λειτουργία και η χρησιμότητά του δεν είναι ξεκάθαρα.
Γύρω στο 1490, ένα σαφές υπόλειμμα ενός σχεδίου εμφανίστηκε στο έργο Codex Atlanticus. φτιαγμένο από τον Leonardo Da Vinci, το οποίο ήταν πολύ παρόμοιο με το τρέχον ποδήλατο με τα πάντα και τη μετάδοση αλυσίδα.
Μέχρι το 1817 εμφανίζεται ένα λειτουργικό τεχνούργημα, και αυτό δημιουργήθηκε από τον βαρόνο Karl Christian Ludwig Drais von Sauerbronn, (Γερμανός εφευρέτης). Το στοιχειώδες πρωτότυπό του προωθήθηκε με τα πόδια του στο έδαφος, και το ονόμασε «laufmaschine» (μηχανή βαδίσματος ή velocipede). Αυτό το πρωτότυπο άλλαξε κατεύθυνση από ένα ξύλινο κιβώτιο, το οποίο του επέτρεψε να γυρίσει τον μπροστινό τροχό. Η ιδέα ήταν να επωφεληθούμε από τη δύναμη των ποδιών, η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, χάθηκε όταν περπατούσε, θέλοντας να το διορθώσει με τη συσκευή του.
Τα πετάλια προστέθηκαν από τον Σκωτσέζικο Kirkpatrick Macmillan, το 1839, ο οποίος ποτέ δεν κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το σχέδιό του, γεγονός που προκάλεσε τον Γκάβιν Ο Dalzell του Lesmahagow, το αντιγράφει το 1846, το διαδίδει σε όλο τον κόσμο, πιστεύοντας ακράδαντα ότι ήταν ο εφευρέτης και ο προγραμματιστής του ποδήλατο.

Ο Άγγλος John Boyd Dunlop, ένας ανεμιστήρας ποδηλασίας, εφηύρε το 1890 έναν σωλήνα από ύφασμα και καουτσούκ που διογκώθηκε με αέρα τοποθετώντας τον στον τροχό. Για να αποφευχθούν τρυπήματα, η Dunlop εφηύρε επίσης ελαστικό από καουτσούκ. Αυτές οι εφευρέσεις δεν έχουν υποστεί καμία τροποποίηση από την έναρξή τους.
Το ποδήλατο ελέγχεται από την ορμή και την ισορροπία κατά το πετάλι. Ο σχεδιασμός του έχει αλλάξει καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας του, χρησιμοποιώντας υλικά όπως αλουμίνιο και ανθρακονήματα, γεγονός που το καθιστά ελαφρύτερο.
Είναι σαφές ότι το ποδήλατο είναι αποτελεσματικό και οικολογικό και φέρνει επανάσταση στη μεταφορά, και παρά την εφεύρεση του αυτοκινήτου, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως.