Παράδειγμα δημοσιογραφίας: Το νόημα

Η δημοσιογραφία θεωρείται, με τη χυδαία έννοια, ως το σύνολο των καθημερινών δημοσιεύσεων με ενημερωτικό ενδιαφέρον. Πολλά αξιοσημείωτα γεγονότα συμβαίνουν επανειλημμένα στον σημερινό κόσμο: πολεμικές συγκρούσεις, επιστημονικές ανακαλύψεις, φυλετικές διακρίσεις, πολιτικές εντάσεις, φυσικές καταστροφές, και τα λοιπά. Τίποτα δεν παραμένει μυστικό, τα πάντα διαδίδονται γρήγορα από τα προηγμένα μέσα επικοινωνίας που διαθέτει ο άνθρωπος σήμερα: ραδιόφωνο, τηλεόραση και εφημερίδες.
Η δημοσιογραφία είναι, καταρχάς, νέα. Τα νέα είναι ένα γεγονός που έχει ανθρώπινο ενδιαφέρον. ξέρει πώς να απαντήσει, γύρω από ένα συμβάν, σε έξι ερωτήσεις: ποιος; τι; πότε; πού; πώς; γιατί;
Γιατί να διαβάσετε τα νέα στις πρωινές εφημερίδες, αν τα έχουμε ήδη ακούσει στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση το προηγούμενο βράδυ;
Ο Martín Vivaldi και ο Rene Fell, σε ένα «θέμα δημοσιογραφίας», μας δίνουν την απάντηση:
".. Η τηλεόραση δεν ξεδιπλώνει τη δίψα για ανάγνωση. Αντίθετα, το ανάβει, τονώνει, το επεκτείνει. Μετά τη γνώση, προφορικά ή οπτικά, η ανάγκη για διανοητική, ανακλαστική γνώση τροφοδοτείται από τη γραπτή λέξη. Μετά το φευγαλέο, το διαρκές? πίσω από το εφήμερο, αυτό που μένει.

Η υπεροχή της γραφικής εικόνας δημιουργεί μια λαχτάρα για εκτύπωση, για έννοιες. Τα γραφικά οδηγούν στη λογοτεχνία. Κουρασμένος βλέποντας λίγο πολύ επιφανειακές εικόνες, ο άνθρωπος αναζητά το πυκνό καταφύγιο της γραπτής λέξης. "(Πρβλ. Βασική βιβλιογραφία, αρ. 8)
Από όσα έχουν ήδη αναφερθεί, είναι εύκολο να συναχθεί ότι ο σκοπός της δημοσιογραφίας είναι η ενημέρωση, η καθοδήγηση και η απόλαυση.