Αφηγηματικά στοιχεία: Η ρύθμιση

Ortega y Gasset, ότι ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα του περιβάλλον, παρά κληρονομιά. Επιβεβαιώνει: "Είμαι εγώ και η περίπτωσή μου." ο περιβάλλον σχηματίζει τη ρύθμιση των χαρακτήρων: φαινόμαστε φτωχοί, χωρίς σπίτια, δρόμους, τοπία και συσκευές. ο περιβάλλον επιτρέπει στον αναγνώστη να προσεγγίσει εύκολα τους χαρακτήρες, χωρίς ξαφνικά.

Ο συγγραφέας πρέπει να συλλέξει αληθινά δεδομένα για να δημιουργήσει το περιβάλλον Του έργου του? Θα αποτύχει αν προσπαθούσε να ανακατασκευάσει καταστάσεις και μέρη που είναι άγνωστα ή ελάχιστα γνωστά σε αυτόν. Παραθέτω μια ατμόσφαιρα που μας προσφέρει ο Τσέκοφ στο έργο του The Fool:
Ο καιρός ήταν όμορφος, πολύ ήρεμος από την αρχή της ημέρας.

Κάποιοι κότσυφες έριχναν. πιο μακριά, από την πλευρά των λιμνών, ακούγονταν σαν παράπονα. θα έλεγαν ζωντανές αναπνοές περνώντας σε ένα άδειο μπουκάλι. Ένας ξυλοκόπος πέταξε στον αέρα. Ξεκίνησε μια βολή, η οποία αντηχήθηκε ευτυχώς στην ατμόσφαιρα της άνοιξης... Όμως, το κάτω μέρος του δάσους ήταν ήδη σκοτεινό. φυσάει ένας κακός ανατολικός άνεμος. κρύο και διάτρηση. Λεπτές βελόνες πάγου απλωμένες πάνω στις πισίνες. και το δάσος έγινε ακόμη πιο σκοτεινό, αφιλόξενο, ερημικό, νεκρό... Ήταν ακόμα χειμώνας.

Αυτή είναι η περίπτωση ενός φτωχού μαθητή της εκκλησιαστικής ακαδημίας, ο Iván Velikoplski, ο γιος του sacristan, επέστρεφε στο σπίτι μετά από μια μέρα που πέρασε στο κυνήγι. Περπάτησε τα στενά μονοπάτια των πλημμυρισμένων λιβαδιών, τα δάχτυλα μουδιάσματα, έψησε φωτιά από τα εγκαύματα του ανέμου. Αυτή η ξαφνική επίθεση του κρύου του φαινόταν μια ανωμαλία. η αρμονία των πραγμάτων έσπασε από αυτήν. Η ίδια η φύση ήταν ταραγμένη και το σκοτάδι της νύχτας είχε πυκνότητα πιο γρήγορα από το συνηθισμένο Η εξοχή ήταν άδεια, ζοφερή. Στην πλευρά του ποταμού, ωστόσο, στον «κήπο των χήρων» λάμπει μια φωτιά: αλλά πιο μακριά και ακόμη και πέρα ​​από την πόλη, μια ένωση μακριά, όλα πλημμύρισαν εξίσου στην κρύα σκιά ». Συμπληρωματική βιβλιογραφία, αρ. 16).

Είναι εύκολο να δούμε ότι όλα τα στοιχεία, που αποτελούν το περιβάλλον στο μεταγραφόμενο απόσπασμα, είναι απόλυτα ισορροπημένα: δεν υπάρχει περίσσεια ή έλλειψη λεπτομερειών.
Ο Knut Hamsun, στο βιβλίο του Hunger, μας προσφέρει μια ικανοποιημένη φιλοδοξία:

«Έφτασε ο χειμώνας, ένας υγρός και άθλιος χειμώνας, σχεδόν χωρίς χιόνι: μια διαρκής νύχτα, ζοφερή και ομιχλώδης, χωρίς το παραμικρό χτύπημα φρέσκου ανέμου σε μια ολόκληρη εβδομάδα. Τα φανάρια ανάβονταν τις περισσότερες μέρες στους δρόμους, αλλά οι άνθρωποι σκόνταψαν στην ομίχλη. Όλοι οι θόρυβοι, το χτύπημα των κουδουνιών, τα κουδούνια των μισθωμένων αλόγων, οι φωνές ο θόρυβος των οπλών στο πεζοδρόμιο ακούγεται σιγασμένος, σαν να τυλίγεται στην ατμόσφαιρα πυκνός. Οι εβδομάδες πέρασαν και ο καιρός δεν άλλαξε.

Ήθελα να ζήσω στη γειτονιά του Uaterland. Ήταν όλο και πιο σταθερά προσκολλημένος σε αυτό το πανδοχείο, αυτό το ξενοδοχείο επιπλωμένο για ταξιδιώτες. όπου μου επέτρεψαν να ζήσω, παρά τη δυστυχία μου. Τα χρήματά μου είχαν εξαντληθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά συνέχισα να πηγαίνω μπρος-πίσω, σαν να είχα το δικαίωμα ή σαν να ήταν από το σπίτι. Η γαιοκτήμονα δεν μου είπε τίποτα: αλλά αυτό δεν με βασάνισε όσο λιγότερο η αδυναμία να την πληρώσω. Έτσι πέρασαν τρεις εβδομάδες.

Δούλευα για αρκετές μέρες, χωρίς να μπορώ να γράψω κάτι που με ικανοποίησε: παρά την εφαρμογή μου και τις συνεχείς προσπάθειές μου, η έμπνευση δεν ήρθε. Ήταν το ίδιο με την προσπάθεια ανάπτυξης ενός θέματος σαν ένα άλλο. η τύχη δεν με χαμογελούσε. "(Πρβλ. Συμπληρωματική βιβλιογραφία, αρ. 26)