Σημασία του σχήματος της αντίρρησης συνείδησης

Η έννοια της αντίρρησης επίγνωση είναι σχετικά νέο σε ιστορία του Ανθρώπου και βασικά έχει να κάνει με τη δυνατότητα άρνησης συμμετοχής σε οποιαδήποτε δραστηριότητα (ιδιαίτερα δημόσια) εάν βρίσκεται αντιμέτωπο με τις πεποιθήσεις και τις προσωπικές πεποιθήσεις του υποκειμένου στο ερώτηση.

Η συνάφεια αυτής της έννοιας είναι ότι έχει να κάνει άμεσα με την αναγνώριση της ελευθερίας του κάθε ατόμου να καθορίζει τη ζωή του χωρίς άλλες δυνάμεις να εισβάλλουν και να αποφασίζουν γι' αυτήν.

Η ικανότητα άρνησης ως υποκειμενικό δικαίωμα

Θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε την ιστορική αρχή της φιγούρας της αντίρρησης συνείδησης το έτος 1789, έτος κατά το οποίο η Γαλλική επανάσταση και πολλά πράγματα θα άλλαζαν από τότε και για πάντα στη Δύση. Χάρη στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, αυτή η επανάσταση διακήρυξε την ελευθερία του ατόμου ως ένα από τα πιο σημαντικά περιουσιακά στοιχεία που κατέχουμε. Αυτή η ελευθερία νοείται ως προϋπάρχουσα και μάλιστα επιτρέπει στο άτομο να αρνηθεί ορισμένα

υποχρεώσεις, όπως ο εξαναγκασμός λόγω καταδίκων να είναι μέλος του στρατού ή να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση σε περίπτωση που μια τέτοια ιατρική παρέμβαση είναι αντίθετη με την θρησκεία που ομολογεί κανείς

Αντιρρήσεις από συνείδηση ​​σημαίνει, με άλλα λόγια, ότι το άτομο δεν συμφωνεί με τα ιδανικά που οδηγούν ορισμένα γεγονότα ή καταστάσεις. Είναι ένα δικαίωμα που θεωρείται μέρος της ιδιωτικής και πολύ προσωπικής σφαίρας, για τον λόγο αυτό προϋπάρχει και υπερισχύει. πριν από οποιαδήποτε απόφαση ή εξουσία που το κράτος, για παράδειγμα, ή άλλες δυνάμεις επιθυμούν να έχουν επί του άτομο.

Ένα δικαίωμα που μερικές φορές μπορεί να γίνει πρόβλημα για τους άλλους

Η αντίρρηση συνείδησης είναι ένα ζωτικής σημασίας δικαίωμα, καθώς υπενθυμίζει σε όλους μας ότι είναι δικό μας το μυαλό, οι πεποιθήσεις μας και τα ιδανικά μας είναι πάνω από αυτά που θέλουν να μας επιβάλλουν οι άλλοι. Αλλά αυτό σίγουρα μπορεί να γίνει πρόβλημα εάν το άτομο αρνηθεί να συνεργαστεί ή να συμμετάσχει σε δραστηριότητες στις οποίες αντιτίθεται και που προορίζονται για άλλους.

Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα του πότε αυτό το ποσοστό μπορεί να γίνει προβληματικό είναι όταν οι επαγγελματίες του ιατρικού τομέα αρνούνται να πραγματοποιήσουν ορισμένες πρακτικές που βοηθούν το άτομο να υποφέρει λιγότερο (όπως η ευθανασία) ή που τερματίζουν τη ζωή ενός εμβρύου (στην περίπτωση άμβλωση). Εδώ, αυτό το νομικό στοιχείο επιτρέπει στα άτομα να μην συμμετέχουν σε αυτές τις δραστηριότητες, αλλά μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με τις αποφάσεις τρίτων.

Φωτογραφία Fotolia: Eranicle, Sudok1