15 Παραδείγματα Λογοτεχνικού Δοκιμίου

Λογοτεχνικό δοκίμιο

ΕΝΑ λογοτεχνικό δοκίμιο είναι ένα κείμενο γραμμένο σε πεζό λόγο και με σχετικά μικρή έκταση στο οποίο ο συγγραφέας στοχάζεται ή αναλύει ένα συγκεκριμένο θέμα ελεύθερης επιλογής. Αυτό το λογοτεχνικό είδος χαρακτηρίζεται από την αυστηρή, αν και προσωπική και υποκειμενική προσέγγιση του θέματος.

Εχει επιχειρήματα, απόψεις και παρατηρήσεις του συγγραφέα, πάντα όμως υποστηριζόμενες από λογική και πληροφορίες. Για παράδειγμα:Φτελιά αχλάδιααπό τον Octavio Paz; Στυλό, μολύβι και δηλητήριοαπό τον Όσκαρ Ουάιλντ. Άλλες ανακρίσεις, του Χόρχε Λουίς Μπόρχες και Τέρατα και κριτικοίαπό τον J.R.R. Τόλκιν.

Τα λογοτεχνικά δοκίμια χαρακτηρίζονται από τον αισθητικό και δημιουργικό τους σκοπό, ο οποίος συνδέεται με τη διαδικασία του στοχασμού. Στα κείμενα αυτά δεν είναι μόνο το θέμα που πραγματεύεται, αλλά και ο τρόπος και η πρωτοτυπία με την οποία το παρουσιάζει ο συγγραφέας.

Δεν απευθύνονται σε εξειδικευμένο αλλά ευρύ κοινό, επομένως ο συγγραφέας αποφεύγει τη χρήση του τεχνικές λεπτομέρειες

και πολύπλοκους όρους. Επιπλέον, ο συγγραφέας μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορα αισθητικών πόρων για να παρουσιάσετε τις ιδέες σας. Για παράδειγμα, παρωδία, παρέκκλιση, ειρωνεία, καρικατούρα ή χιούμορ.

Τα λογοτεχνικά δοκίμια είναι χαλαρά δομημένα, αλλά γενικά περιέχουν μια εισαγωγή στην αρχή και ένα συμπέρασμα στο τέλος.

Παραδείγματα λογοτεχνικών δοκιμίων

1. Η αγωνία του Χριστιανισμού (1925), του Miguel de Unamuno.
2. Όραμα του Anahuac (1917), του Alfonso Reyes.
3. Sor Juana Inés de la Cruz ή οι παγίδες της πίστης (1982), του Octavio Paz.
4. Λογοτεχνία και δικαίωμα στο θάνατο (1949), του Μορίς Μπλάνσο.
5. Το θράσος να κοιτάς (2012), του Antonio Muñoz Molina.
6. Ο συγγραφέας και τα φαντάσματά του (1963), του Ernesto Sábato.
7. Ο μέτριος άνθρωπος (1913), του José Ingenieros.
8. Σακί και μωβ (1941), του Eduardo Mallea.
9. Το δικαίωμα στο όνειρο (1996), του Eduardo Galeano.
10. Ιδέες για το μυθιστόρημα (1925), του José Ortega y Gasset.
11. Αλήθεια και ζωή (1908), του Miguel de Unamuno
12. Η ουτοπία (1909), του Ramón Gómez de la Serna.
13. Ιστορία της αιωνιότητας (1936), του Χόρχε Λουίς Μπόρχες.
14. Ο Ιουδαϊσμός στη μουσική (1850), του Richard Wagner.
15. Κείμενα από μια πληγωμένη χώρα (2011), της Cristina Rivera Garza.

Ακολουθήστε με: