Ορισμός του αφηγηματικού κειμένου

Η εννοια του κείμενο η αφήγηση είναι ισοδύναμη με μια άλλη, γένος αφήγημα. Από αυτόν εννοείται το περιγραφή περιγραφικών ή διαλόγων αποσπασμάτων στα οποία αναφέρονται οι εμπειρίες ορισμένων χαρακτήρων σε ένα δεδομένο χώρο και χρόνο. Το αφηγηματικό κείμενο μπορεί να είναι λογοτεχνικός, παρόλο που αυτά τα κείμενα εμφανίζονται μερικές φορές σε δελτία τύπου ή σε άλλες μορφές.

Η φιγούρα του αφηγητή

Για να υπάρχει ένα αφηγηματικό κείμενο, πρέπει απαραίτητα να υπάρχει ένας αφηγητής που λέει μια ιστορία. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι αφηγητών. Ο πόρος του αφηγητή τρίτου ατόμου χρησιμοποιείται όταν το άτομο που λέει την ιστορία δεν γνωρίζει τα γεγονότα της ιστορίας. Μια ιστορία μπορεί να παρουσιαστεί από τον παντογνώστη αφηγητή, ο οποίος είναι αυτός που γνωρίζει όλη την πραγματικότητα που περιγράφει (τις σκέψεις και συναισθήματα Από τους χαρακτήρες).

Ο περιορισμένος αφηγητής λέει κάτι σαν να ήταν κάμερα κινηματογράφοςΔηλαδή, παρατηρεί τι συμβαίνει, αλλά δεν ερευνά τις σκέψεις ή τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Υπάρχουν επίσης ιστορίες που αναφέρονται στο πρώτο άτομο, όπου ο ίδιος ο αφηγητής λέει κάτι από την προσωπική του εμπειρία. Μια άλλη πιθανή επιλογή είναι ο αφηγητής να είναι δευτερεύων χαρακτήρας στην ιστορία και σε αυτήν την περίπτωση μιλάμε για τον αφηγητή μάρτυρα.

Δεν υπάρχει αφήγηση χωρίς χαρακτήρες, που δεν είναι πάντα άνθρωποι, καθώς μπορεί να είναι ένα κινούμενο αντικείμενο ή ένα ζώο

Σε κάθε περίπτωση, οι χαρακτήρες ταξινομούνται σε τρεις ομάδες: πρωταγωνιστές, ανταγωνιστές και δευτερεύοντες χαρακτήρες. Ο πρωταγωνιστής είναι ο κύριος χαρακτήρας της ιστορίας και ο αναγνώστης ακολουθεί την πορεία των γεγονότων μέσα από αυτόν.

Ο ανταγωνιστής είναι συνήθως ένας χαρακτήρας που συμβολίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο πρωταγωνιστής και είναι συνήθως ένα αρχέτυπο αντίθετο από τον πρωταγωνιστή.

Όπως υποδηλώνει το όνομα, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες έχουν σχεδόν καθόλου σχετικό ρόλο στην ιστορία.

Όσον αφορά τους χαρακτήρες, πρέπει να σημειωθεί ότι ορισμένοι διατηρούν τα ίδια χαρακτηριστικά σε όλο το αφήγηση και άλλοι εξελίσσονται κατά τη διάρκεια της ιστορίας.

Ο χρόνος στην αφήγηση

Σε μια ιστορία, είναι δυνατόν να πούμε γεγονότα που αναφέρονται σε πολύ διαφορετικές χρονικές καταστάσεις, από ό, τι συμβαίνει σε μια ώρα έως ό, τι συμβαίνει σε εκατό χρόνια ή περισσότερα. Για αυτό λόγος, ο αφηγητής έχει την επιλογή να επιταχύνει τον ρυθμό της αφήγησης ή να τον επιβραδύνει.

Κατά την προσφυγή σε διάλογος μεταξύ των χαρακτήρων, ο χρόνος της αφήγησης και ο χρόνος της πραγματικότητας συμπίπτουν. Μερικές φορές συμβαίνουν άλματα στο χρόνο, όπως το άλμα πίσω ή η αναδρομή.

Φωτογραφίες: Fotolia - Wisky / Bob